skypegesprek en ijskoffie

Het is alweer de vijfde week van deze fantastische minor; dat betekent dat ik alweer halverwege ben! De tijd vliegt en ik kan zeggen dat ik aardig gewend ben geraakt aan het dagelijks leven hier in Tel Aviv.
Al is het nog steeds wennen om op zondag weer de week te beginnen. Dan gaat de wekker rond 8 uur, om vervolgens om víjf over half 9 de deur uit te gaan. Ik heb namelijk uitgevonden dat ik dan precies op tijd aankom bij de bushalte, zodat ik niet hoef te wachten. Soms klopt dit natuurlijk niet, want de bussen rijden nog steeds op hun eigen manier en zo kan het dus zijn dat mijn theorie helemaal niet klopt en alsnog sta te wachten.
Het is ongeveer 10 minuten lopen naar de bushalte, dwars door de wereldberoemde 'Levinsky market'. Hier worden 's ochtends de winkels geopend wanneer de eigenaar daar zin in heeft, er is volgens mij geen vaste openings- en sluitingstijd. Van sommige winkels hier verbaas ik me dat ze kunnen bestaan. Ze staan zó vol met troep, dat er een gangetje is gemaakt van de deur naar de kassa. Er is zóveel, dat je niet meer kan zien wat ze nou eigenlijk verkopen. Zelfs mijn kamer is nog nooit zo'n puinhoop geweest!!
Elke ochtend kom ik de krantenjongen tegen die op de hoek van de straat gratis kranten uitdeelt. Elke ochtend biedt hij mij ook een krant aan, waarop ik élke ochtend aangeef dat ik geen Hebreeuws kan praten of lezen. Ik heb zelfs in mijn beste Hebreeuws aangegeven dat ik geen Hebreeuws kan, maar toch probeert hij het elke ochtend weer.
In de straat hebben voetgangers overal voorrang, al moet je dit wel nemen. Ik heb geleerd dat je gewoon moet oversteken en dat auto's dan wel voor je stoppen. Al rijden ze tot het laatste moment door voordat ze stoppen. Dit is iets waar, in mijn ogen, alle Israëliërs last van hebben. Als een stoplicht op rood staat, wordt er pas enkele meters na het stoplicht gestopt. Als voetgangers rood licht hebben, lopen ze door tot de laatste millimeter van de stoep. Altijd haast??
Het is hier altijd heerlijk weer, maar een paar dagen geleden heeft het toch 's nachts geregend. Hierdoor ligt er dan veel water op de straat. Het is me opgevallen dat vooral fietsers het verschrikkelijk vinden om door een plas te rijden. Het liefst rijden ze er omheen of stappen ze af om er omheen te lopen, terwijl ik het door plassen rijden stiekem het leukste vind om te doen als het heeft geregend.
Ook kom ik elke ochtend langs de cofix, en koffietentje waar alles 5 shekels is (omgerekend ongeveer €1,25). Ze verkopen van alles, zoals alle soorten koffie, smoothies en broodjes. Vaak ga ik er op de terugweg even langs; ik kan zeggen dat ze ontzettende lekkere ijskoffie hebben :)!

Op stage merkte ik dat ik het lastig vond dat alle dagen zoveel op elkaar leken. Elke dag gebeurt er op hetzelfde tijdstip dezelfde activiteit. Ik heb hier verandering in gebracht door elke dag met een groepje kinderen een activiteit te doen. Ik heb hiervoor een uur de tijd gekregen, maar dit mag gerust uitlopen. Mijn groepjes zijn 3 of 4 kinderen groot, waardoor de kinderen elkaar ook goed leren kennen. Ik heb met de kinderen o.a. armbandjes gemaakt, vriendenboekjes voor kinderen uit Nederland gemaakt, en ook het skypegesprek opgezet! Het groepje kinderen heeft vragen voorbereid en ook voor een halfuur gebeld met de klas van Wendy. Het was zo goed gegaan, dat de leraren hier dit project willen voortzetten. Er gaan contacten gelegd worden met klassen uit o.a. Engeland, Mexico en Denemarken. Ook ga ik nog een skypegesprek regelen met een klas uit Nederland, dus het was zeker geslaagd!

(https://www.facebook.com/TLVCityKids/photos/a.219856694694832.69240.192327137447788/1368362939844196/?type=3&theater)