geïrriteerde buschauffeurs en overspoelde wc's

Mijn eerste stageweek zit erop! Het was een week vol nieuwe indrukken en ervaringen.
Allereerst heb ik de busreizen overleefd. Ik heb geleerd dat de aangegeven tijden op de bushaltes niks zeggen en het lijkt alsof de buschauffeurs een grotere hekel hebben aan de bus dan de reizigers. In Nederland wordt er geklaagd als de chauffeur al begint te rijden als iemand nog niet zit, maar dat is hier niet van de orde. Wanneer je bij de volgende halte eruit moet, moet je al ruim van tevoren bij de deuren staan. Ook heb ik gemerkt niet helemaal achterin te gaan zitten, omdat je dan bevriest door de airco.
Elke ochtend kom ik rond kwart over 9 aan op stage. Om die tijd zijn de meeste medewerkers er al, en de kinderen komen dan ook binnenstromen. De kinderen spelen in de ruimte totdat iedereen is. Dan gaan we met de groep naar buiten; het is een klein binnenplaatsje waar de kinderen kunnen spelen. Het is leuk om te zien dat de kinderen zichzelf ruim een uur kunnen vermaken met heel weinig materiaal.
Tijdens de lunch gaan alle kinderen aan de tafels in de keuken zitten. De ouders hebben de keuze om hun kind lunch mee te geven, maar er is ook een restaurant dat lunch komt bezorgen. De kinderen krijgen dan lunch dat meestal bestaat uit kip met groenten en rijst of pasta. Vaak is er veel te veel voor de kinderen, maar daar weten wij wel een oplossing voor! :)
De leerkrachten leren de kinderen zo 'zelfstandig' mogelijk te zijn. Ze moeten alles zelf opruimen en proberen problemen zelf op te lossen. Wel moet er nog gevraagd worden om naar de wc te mogen, waardoor ik twee nieuwe Hebreeuwse woorden heb geleerd: pipi en kakki :). Er zijn twee nieuwe (kleinere) wc's geplaatst, maar daar past natuurlijk niet zo veel wc-papier in. Al snel kwam er één van de kinderen naar buiten rennen: 'Toilet flood! Toilet flood!' De hele wc, inclusief vloer, lag onder water. Het is natuurlijk ook even wennen :P.
Alle kinderen spreken hartstikke goed Engels, al zijn er twee nieuwe kinderen die wel Engels verstaan maar (nog) geen Engels spreken.
De leraren werken met verschillende thema's, waarbij activiteiten worden bedacht en uitgevoerd. Voordat ik kwam was het thema 'up in the sky' al afgerond, en de voorbereidingen voor het volgende thema 'around the world' is in de maak. Hierdoor worden er nu geen activiteiten gedaan, waar ik juist voor ben gekomen. Dit gaat volgende week van start, en nu heb ik een week gehad waarbij ik de kinderen en het programma goed heb leren kennen.

Om mezelf een beetje te kunnen redden heeft Avihu een Israëlische simkaart voor mij geregeld. Het is zo fijn om Google Maps te kunnen gebruiken om te zien waar ik ben, of om woorden te vertalen in de supermarkt. Ik heb nu één keer zelf boodschappen gedaan, en dat was een hele uitdaging! Bijna niks wordt in het Engels aangegeven, waardoor ik melk niet van yoghurt kan onderscheiden. Gelukkig spreken veel mensen Engels en willen ze graag helpen. Na de yoghurt gevonden te hebben en een 'good luck' als aanmoediging heb ik de rest ongeveer wel kunnen vinden.

Vandaag is het Jom Hasjoa, de dag van de herdenking van de Joodse slachtoffers tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Winkels zijn gesloten en om 10 uur 's ochtends werd er twee minuten stilte gehouden. Dat werd aangegeven met een sirene die deze minuten aan het loeien was. Het was indrukwekkend om op het balkon te staan en te horen hoe de stad stil is. Auto's, bussen, iedereen stopt. Nadat de twee minuten voorbij is, gaat alles weer door.
Hierbij een link om een indruk te krijgen:
https://www.youtube.com/watch?v=VKVk7kyU4qA